Oktober 2023
Van gezamenlijke ambities naar samen dóen
Ieder kind hoort bij een basisschool in zijn of haar dorp. Dat is de ambitie van het ondersteuningsplan waaraan we in de Duin- en Bollenstreek samen werken. Die opdracht nemen schoolbestuurders heel serieus, vertelt Eveline Driest. Als lid van het College van Bestuur van stichting Sophia Scholen is zij voorzitter van de Samenwerkingsraad van het samenwerkingsverband.
Alle schoolbesturen die samen het Samenwerkingsverband Primair Onderwijs Duin- en Bollenstreek vormen, zijn vertegenwoordigd in de Samenwerkingsraad. Eén van de taken is instemmen met het ondersteuningsplan. Dit plan geeft richting aan hoe we in ons samenwerkingsverband werken aan inclusiever onderwijs. Hier hebben schoolbestuurders zich voor de komende vier jaar ook écht aan gecommitteerd, merkt Eveline.
Ook echt dóen
“We zijn er als schoolbestuurders verantwoordelijk voor om ook echt te gaan dóen wat er in het ondersteuningsplan staat”, vat zij kernachtig samen. Dus krijgen ambities een plek in de koersplannen van de schoolbesturen, die weer vertaald worden door de scholen in hun schoolplannen.
“Ieder kind hoort bij een basisschool in zijn of haar eigen dorp: we vinden het een goede ambitie dat de school altijd verbonden blijft met een kind en we bieden tegelijkertijd ook ruimte om keuzes te maken die passen bij een kind, de school en de situatie”, denkt Eveline.
“Het is goed dat we de komende jaren zichtbaarder maken wat ervoor nodig is om die ambitie ook echt te realiseren. En dat we geld op de juiste manier inzetten, gekoppeld aan onze ambities. Mooi dat we als samenwerkingsverband plannen voor inclusiever onderwijs financieel steunen en we vooral ‘ja’ kunnen zeggen tegen goede ideeën. Daarmee breiden we niet alleen de onderwijsmogelijkheden voor kinderen uit, maar stimuleren we ook meer samenwerking tussen de scholen onderling en met hun samenwerkingspartners.”
Oog houden voor uitdagingen
De uitdagingen voor de komende jaren? “Het lerarentekort staat met stip op één”, vindt Eveline. “Alles begint natuurlijk met voldoende professionals in de scholen. Ook de jeugdzorg staat onder druk. Als een kind dat hard nodig heeft maar er maanden op moet wachten, dan merkt zijn leerkracht dat elke dag.”
Het is belangrijk om oog te houden voor die realiteit van elke dag en tegelijkertijd tóch te blijven werken aan een inclusievere mindset. “Een inclusief hart hebben we allemaal. De uitdaging is om, ondanks praktische bezwaren en eigen werklast, toch te blijven kijken naar mogelijkheden. Daar moeten wij ons als schoolbestuurders ook voor blijven inspannen.”